Alternatieve zorg

Om te zorgen dat deze consulten worden vergoed dienen behandelaars van alternatieve geneeswijzen te voldoen aan een niet mis te verstaan eisenpakket.

Ten eerste dient men een geaccrediteerde opleiding te hebben afgerond. Daarnaast dient men lid te zijn van onder andere: beroepsvereniging, koepelorganisatie en klacht- en tuchtrechtcommissie. Ook dient men op jaarbasis voldoende bij- en nascholing te volgen. Dit brengt een kostenplaatje met zich mee. Deze kosten worden doorberekend in de consultprijs en komt daarmee op het bord van de consument. Indien een consument behoefte heeft aan vergoeding voor natuurgeneeskundige consulten moet er door hem of haar voor een aanvullend pakket gekozen en betaald worden. Daarnaast gebeurt het met regelmaat dat een cliënt zelf stopt met een therapie omdat het ‘vergoedingspotje’ leeg is, wat het helingsproces van een persoon niet ten goede komt. Zou men kunnen stellen dat een consument twee keer moet betalen voor iets wat de schijn van vergoeding heeft? Of schiet de consument de kosten van een consult voor op de verzekeraar?

Wat er staat te gebeuren

UVIT (dit zijn zorgverzekeraars Univé, VGZ, IZZ en TRIAS) heeft een beleid afgekondigd inzake de eisen die zij stellen aan de vergoeding van een natuurgeneeskundig consult. UVIT eist dat vanaf 2017 alle alternatieve behandelaars een opleiding op Bachelor niveau moet hebben afgerond. Dit houdt in dat therapeuten die bijvoorbeeld een vier jarige opleiding op HBO niveau hebben afgerond en al jaren werkzaam zijn in hun professie ineens niet meer voldoen volgens het nieuwe beleid van UVIT. Als reden noemt UVIT dat ze bewijzen willen zien dat alle alternatieve genezers op Bachelor niveau kunnen acteren. De subreden zou zijn dat daardoor alternatieve geneeswijzen wél serieus genomen wordt door de reguliere zorg. Terwijl UVIT deze eis als een mes op de alternatieve keel zet, is het bizar te concluderen dat in Nederland geen opleiding te vinden is op het gebied van alternatieve geneeswijze. Wel worden er fulltime opleidingen (bijvoorbeeld Fysiotherapie en Logopedie) aangeboden van gemiddeld 2,5 tot 4 jaar. De oplettende lezer is het al opgevallen dat deze niet-relevante opleidingen op het gebied van reguliere zorg ligt. Dit is te vergelijken wanneer men van een warme bakker eist dat hij een opleiding metselaar moet volgen, zodat hij kan aantonen dat hij op dat niveau dagelijks een lekker en gezond brood kan bakken, zoals hij dat gewoon al jaren deed. Daarbij komt dat hij de winkel zal moeten sluiten, geen inkomsten kan derven en zijn klanten niet langer met liefde heerlijk, vers brood kan verkopen. Misschien dat zijn klanten nog fabrieksbrood kunnen kopen in de Super? Terwijl UVIT enerzijds dit beleid als een onvoldongen feit oplegt, is het bijvoorbeeld TRIAS die haar leden korting geeft op een dagje sauna.

Maar daarmee is de kous nog niet af. In Nederland zijn er duizenden mensen werkzaam op het gebied van alternatieve geneeswijzen. In dit veld ontwikkelen nieuwe kennis, inzichten en behandelmethodieken als het ware met de snelheid van licht, met name de laatste jaren. Om zich deze dynamische groei en voortgang eigen te maken, scholen alternatieve genezers zich continu bij. Maar wanneer zij gehoor moeten gaan geven aan het UVIT beleid dienen zij bijna al hun tijd te gaan steken in een voor hen niet ter zake doende opleiding in de reguliere gezondheidszorg. Daarmee zal een achterstand optreden in de ontwikkeling van educatie in de alternatieve geneeswijzen, waarbij niet alleen therapeuten en consumenten schade zullen ondervinden maar ook vele kundige en gekwalificeerde academies en opleidingsinstituten. Men kan zich afvragen of dit beleid werkelijk iemand ten goede komt en zo ja, wie?

De reden

De afgelopen jaren zijn er steeds meer mensen die de weg van alternatief genezen bewandelen. Dit illustreert dat bij mensen een bewustwording en behoefte groeit om op een andere, natuurlijke manier te willen helen. Voor zorgverzekeraars heeft dit als nadeel dat op deze natuurgeneeskundige ‘post’ steeds meer gedeclareerd wordt en vergoed moet worden. Voor een commerciële onderneming is dit een ontwikkeling die op z’n zachtst gezegd niet wenselijk is. Om hier paal en perk aan te stellen, zonder de lasten direct bij de consument te leggen (die zich overigens al scheel betaalt aan deze verplichte verzekering) heeft UVIT ‘hun’ commerciële probleem bij de alternatieve behandelaars gelegd. Is dit een gevolg van groeiend alternatief succes? Hoopt UVIT dat er therapeuten ‘sneuvelen’? Of probeert men de alternatieve geneeswijzen in de reguliere en farmaceutische mal te persen en de consument geen keus te laten? Hoe vrij is een mens werkelijk om te kiezen op welke manier hij of zij wil genezen?

←Terug naar het overzicht